Najczęstsze choroby paproci – jak im zapobiegać?
Paprocie to jedne z najstarszych roślin, jakie są spotykane na Ziemi – ich historia sięga ery paleozoicznej. Ich długie łodygi (osiągające średnio od 10 do 30 centymetrów, a w wyjątkowych przypadkach przekraczające pół metra), są gęsto porośnięte wąskimi, podłużnymi liśćmi. Części nadziemne paproci wyrastają z zakorzenionego w ziemi kłącza. Rozmnażanie rośliny, możliwe dzięki obecności w liściach licznych zarodni, odbywa się między lipcem a wrześniem. Pomimo imponującej historii gatunku, paprocie nie są zdolne do przetrwania w każdych warunkach atmosferycznych i glebowych. W istocie, paprocie są dosyć wymagające, jeżeli chodzi o warunki hodowli. Jakiekolwiek nieprawidłowości w parametrach środowiskowych, objawiają się w postaci chorób liści paproci. Istotną rolę w kwestii kondycji tej rośliny, stanowią zwłaszcza odpowiednia wilgotność powietrza, wysokość temperatury, a także właściwe nawożenie. Pierwszą oznaką choroby paproci jest pojawianie się brązowawych linii, biegnących wzdłuż nerwów, które z biegiem czasu stają się coraz bardziej widoczne. Kolejnym etapem jest zmiana koloru całych liści (na brunatny) oraz ich całkowite obumieranie. By zapobiec chorobom paproci, należy dbać o jakość ich podłoża i nie dopuszczać do przemarznięcia. Dobrze jest nawet podlewać rośliny letnią wodą.
